Zaterdag 3

FC Zuidlaren 3 - Langs een verlaten sportcomplex

Mijn excuus. Van een echte winter mochten we dit jaar niet spreken. Ondanks dat, waren mijn schrijverskunsten sinds de winterstop nog steeds in winterslaap. Ik hoop mijn trouwe lezers niet teleurgesteld te hebben. Met andere woorden: Mama en Wouter Groenewold, het spijt me!

Komst AZC Assen bemoeilijkt kampioenschap
Verschillende factoren hebben invloed gehad op deze ‘writers block’. Studiedruk, wat gebrek aan inspiratie en op 8 februari een kansloos 2-0 verlies bij de Asser Boys. En dan vooral dat laatste. Thuis werd in november nog simpel met 13-2 gewonnen van de mannen uit Assen-Oost, maar uit stond ons een onaangename verrassing te wachten. De selectie van Asser Boys had wat talentloze appels er uit gefilterd om vervolgens te rekruteren bij het plaatselijke asielzoekerscentrum. Snelle, technische, vrolijke jongens die een prima balletje konden trappen. Op de rechtshalf positie werd ik meerdere malen het Asserbos ingestuurd, in de rust gewisseld om vervolgens twee week later nog steeds duizelig te zijn. Het 3e elftal uit Zuidlaren kreeg de bal niet langs de keeper van Assen en terecht werd er met opgeheven hoofd 2-0 verloren. Behalen van het kampioenschap hebben we inmiddels niet meer in eigen hand. Echter heb ik de selectie van Asser Boys 2 een krat bier beloofd indien zij winnen van WVV, dus inmiddels ga ik er vanuit dat het gewoonweg goed gaat komen...

Het Wouter-Groenewold-Effect
Na meerdere malen de vraag waar mijn verslag blijft, moet ik het toch met onze ‘Elftalpapa’ goed maken. Vaak negeer ik hem, maar Woutertje, vandaag is het jouw dag! In het begin van het seizoen werd uit bij de Onstwedder Boys (internationalisering in de club namen van gehuchten is anno 2020 klaarblijkelijk een feit) onnodig met 2-1 verloren. Waarom? Volgens één van de beste voetballers die diverse verenigingen uit Zuidlaren ooit heeft mogen kennen komt dit doordat Wouter ‘Papa’ Groenewold hemzelve niet mee deed aan dit duel. Zelf zie ik dit anders: Wouter Groenewold zat in dat Zuidlaardermarkt weekend met een tablet langs de lijn het wedstrijdverslag te schrijven. Op deze manier wordt een speler van het derde natuurlijk niet echt gemotiveerd om een mooi doelpuntje te maken. Goed. In de thuiswedstrijd werd ik (alweer) bij een brilstand in de rust gewisseld waardoor de diesel van FC Zuidlaren 3 in de tweede helft op gang kwam. Met doelpunten van Sander, Gijs, Maurits, twee van Folmer en natuurlijk een treffer van voetbalgod Wouter werd met een 6-0 eindstand de wedstrijd simpel gewonnen.

Op een kunstgrasveld in Oost-Groningen
Grote concurrent WVV heeft nog wat potjes voetbal in te halen, daardoor stonden wij deze dagen nog steeds op de bovenste plek en Veelerveen-Westerwolde combinatie op de tweede plaats. Op een zonnige zaterdag 7 maart reisden wij weer eens af naar een dorpje in het oostelijke deel van de provincie Groningen, voorbereid op een kaal sportpark, ranzige kleedkamers en een vers van de koeien geruimd knollenveld. Niet was minder waar. De zon scheen op een in een bosrijke omgeving gevestigde voetbalclub waar een strakke kunstgrasmat voor de mannen van zaterdag 3 lag uitgerold. Een voortreffelijke zeldzaamheid in Oost-Groningen. Voor de zoveelste maal op rij begon ik in de basis met vandaag wel een positief resultaat! Lex had Wouter gepasseerd op de nummer 10 positie en logischerwijs hing er
een aura van positief coachen binnen de lijn van het voetbalveld. Ondanks de zon, regende het prachtige doelpunten in Westerwolde. Daniël speelde een pisballetje langs de keeper, Maurits werkte keurig af na een meer dan perfecte voorzet van Mathijs en Steffan schoot goed binnen na een fenomenale solo. Halverwege de tweede helft leverde het combinatie elftal bestaande uit ervaren spelers uit Veelerveen en Westerwolde de kers op de taart met een prachtige kopgoal.

Wellicht vraagt u zich af, waarom nu opeens wél een verslag? Dit heeft alles te maken met afgelopen zaterdag. Volledig gedesoriënteerd als gevolg van het corona virus werd ik wakker. Normaal gesproken bestaat mijn zaterdag uit één ding: voetbal. ‘S Ochtends vroeg coachen bij de 13-1, ‘s middags voetballen bij het derde en tussendoor zoveel mogelijke potjes van andere talenten uit Zuidlaren bezichtigen.

Ik had geen idee wat te doen. Bij gebrek aan dagbesteding slingerde ik de Land Rover maar aan en reed naar de plaatselijke supermarkt. Rutte had herhaaldelijk ons als bevolking er op gewezen niet te hamsteren, maar ik kon de bevolking van Zuidlaren en omgeving niks verwijten. Bij elke €10 aan boodschappen een pakje voetbalplaatjes van FC Zuidlaren zal ieder mens pakken wat die pakken kan.

Verbijsterd door wat ik zag, kwam ik thuis en keek mijn broertje, een doorgewinterd Dobberieder, maar eens aan. Fit blijven is voor mij noodzakelijk en hij had twee mountainbikes klaar staan. Volop moeite zette ik de achtervolging in mijn om mijn grotere broertje bij te kunnen houden. Via slingerpaden en diverse mountainbike parcours kwamen we langs sportpark de Wenakkers. Er leek geen vuiltje in de lucht te hangen, maar de velden waren zo goed als verlaten. Het deed mij deugd dat ik enkel wat jeugdspelers van mijn eigen 13-1 in de verte een balletje zag trappen. Last van zadelpijn en alle spieren in mijn benen deed het aanzicht van verlaten voetbalvelden op een zaterdagmiddag mij het volgende realiseren:

Nu al mis ik de trucjes van Folmer, de hakjes van Mathijs en Pelle in de bus richting Emmen. Ik mis de zelfspot van Stefan, de blunders van te Velde en de vangballen van Kevin. George die geen kaarten bij zich heeft en Mike die schreeuwt dat je niet moet doen wat je niet kunt. Ik mis het allemaal.

Zelfs…

Nee, niet het gezeik van Wouter op zijn medespelers. Ik merk dat ik zelf ook begin door te slaan. Werkelijk waar, ik heb zin om kou te kleumen in een t-shirtje, teamgenoten na te trappen en ballen te verspillen als gevolg van slechte aannames.

Daarom: dit nooit weer. Met nog steeds spierpijn in mijn benen beloof ik u allen plechtig: het wedstrijdverslag van zaterdag 3 zal nooit en te nimmer meer ontbreken!

Door Remco Spanhoff

by FC Zuidlaren (RtV)

FC Zuidlaren 3 - Een Sinterklaasgedicht

Sint en Piet zaten te denken,
Hoe ze mij dit ooit zouden kunnen schenken.

Ik had de beste mannen geschreven,
Het ook wel eens te willen beleven,

Mij lukte het dit seizoen nog niet om te scoren,
En dat begon mij inmiddels behoorlijk te storen.

Maar het derde moest vandaag van Lycurgus winnen,
Dus ik zou als wissel beginnen.

Het was de afscheidswedstrijd van onze keeper Joren,
Hopelijk presteerde hij vandaag wel eens naar behoren.

Echter wist Lycurgus als eerste doel te treffen,
Dat deed mij het volgende beseffen,

Niemand had er op gelet,
Dat er voor de wedstrijd geen Madonna was opgezet,

Goed, aan ons de taak om nu de aansluitingstreffer te maken,
Helaas was het Wouter die het net wist te raken.

Vanuit een corner kopte de vedette fraai binnen,
En bij gelijke stand weer genoeg kans om te kunnen winnen.

Het zat ons vandaag flink tegen,
De thuisploeg had de bal alweer langs Joren gekregen.

Vanwege het slechte begin,
Zei Mike tegen mij: ‘Remco, je mag erin!’

Niet veel later was het moment daar,
De bal lag zomaar voor mij klaar.

‘Niet schieten!’, kreeg ik van Lex te horen,
Maar er mankeerde mij iets aan de oren.

Balgevoel en een goede traptechniek waren zoek,
Ik schoot en de bal rolde zomaar langs de keeper in de hoek.

Daarvoor grote dank aan Sint en Piet,
Zonder hen lukte mij dit niet.

De studenten van Lycurgus namen voor hun vertier,
Tijdens de wedstrijd al geregeld slokken bier.

Daarom moesten wij ons kapot schamen,
Dat zij ook nog eens op 3-2 voorsprong kwamen.

Na de rust was er gewisseld van scheidsrechter,
En deze was nog veel slechter.

Met zijn onvermogen om de fluit te hanteren,
Lukte het ons niet om het tij te keren.

Vanuit een dubieus gegeven vrij trap,
Kregen wij alweer een harde klap.

In het afmaken van kansen waren we behoorlijk aan het verzaken,
Aan de andere kant wist Lycurgus ook nog eens de 5-2 te maken.

Alles of niets was al een tijdje de tactiek,
Wat tenminste nog resulteerde in een kleine piek.

Lukas zag mij eerder in de pot al een goaltje prikken,
Waarop hij besloot er zelf ook maar eentje binnen te tikken.

De keeper liet weer eens een balletje los,
Waarop Lukas hem er keihard in ros.

De scheidsrechter had inmiddels afgefloten,
En onze keeper had keurig in stijl zijn carrière afgesloten.

Uiteindelijk hebben we de wedstrijd en daardoor onze koppositie verloren,
Maar de man van de wedstrijd, was toch echt Joren.

Lekker weer vijf keer in een pot wezen vissen,
Ik ga jouw blunders echt vreselijk missen.

Ondanks vrijdagavonden vol drank en overuren,
Wist jij geregeld fantastisch uit te komen en spits richting het ziekenhuis te sturen.

Werkelijk waar, Joren te Velde kreeg alles voor elkaar,
Afgelopen seizoen werd hij zelfs speler van het jaar.

Als troost voor dit verlies en tevens verlossing,
Kwam Joren na de wedstrijd met zijn eigen oplossing.

Een kratje bier,
Voor veel plezier.

Ondanks alle zaterdagen vol met ellende,
Is het nu wachten op de terugkomst, van onze legende.

Excuus, ik ben schijtziek van en helemaal klaar met dichten. Joren ‘Rooin’ te Velde, bedankt! Drie jaar geleden zaten wij twee aan de keukentafel te borduren aan een slecht plan om een lollig vriendenteam op te zetten en geregeld een balletje te trappen. En kijk eens waar we nu zijn!

Bedankt voor al het drama en spektakel, ik heb verschrikkelijk van je genoten!
En hopelijk is jouw verhaal als keeper, nog niet helemaal gesloten…

Door Remco Spanhoff

1-0 Lycurgus
1-1 Wouter Groenewold
2-1 Lycurgus
2-2 Remco Spanhoff
3-2 Lycurgus
4-2 Lycurgus
5-2 Lycurgus
5-3 Lukas Mennega

by FC Zuidlaren (RtV)

FC Zuidlaren 3 - Like a Prayer

Een nieuw initiatief binnen het derde elftal: vertrekken vanaf sponsor en café De Vliegh. Ik stap in de auto en scheur die kant op. Net op tijd, geen parkeerplek: alarmlichten aan, inladen, instappen en gas d’r op!

De strijd van vandaag speelt zich af tegen Hondsrug-genoot Borger. In colonne over de Hunebed Highway richting het epicentrum van de graftombes der voorvaderen. Op ons gemak karren we door het Hunebed-dorp heen, rechtsaf over een lange ogenschijnlijk nergens brengende weg bereiken we het sportpark. Prachtig. Een oase van rust en vredigheid. Schone kleedkamers, strakke velden omringd door bebossing en (bleek later..) goede gehaktballen. Wat doet dit in de kelderklasse?

Ik voelde dat de dag van vandaag, geen gewone was. Vandaag was anders. In de kleedkamer haalt Gijs Elsinga zijn Marshall box tevoorschijn, maar ik ben sneller. Voordat hij kon verbinden met de Bluetooth en muziek vervangend gebonk en andere techno-rommel door de speakers kan beuken, heb ik mijn telefoon er al aan geslingerd.

De vloek heerste nog steeds: constant een 1-0 achterstand en daarom ook nooit de 0. Naar mijn inzicht moest het laatste redmiddel worden ingezet. Wie anders dan iemand met de Goddelijke schoonheid van Freya kon met bovennatuurlijke krachten het tij keren? Juist: ik ga naar Spotify, volume omhoog en klik er op: Madonna - Like a Prayer. Het halve team schreeuwt luid mee, de andere helft schaamt zich dood. Ik wil nu alvast mijn excuses maken, ik geloofde er in dat Madonna een eind kon maken aan de vloek, maar dit bracht één groot nadeel met zich mee: gedurende de gehele wedstrijd waren er momenten dat ik ‘Like a Prayer’ niet uit mijn hoofd kreeg en ik regelmatig de stem van Madonna door mijn hoofd hoorde gaan. Sorry.

Een minuut stilte voor een groot verlies van Borger. Namens mij, ons team en de gehele voetbalclub alle sterkte en kracht toegewenst! Vervolgens trappen we af en één ding valt onmiddellijk op: het kleurige petje van de keeper.

‘Life is a mystery’

FC Zuidlaren 3 begint ijzersterk aan de wedstrijd, het staat defensief fantastisch en ook in balbezit was het bij vlagen: prima. En dan een speciaal dankwoord naar Madonna, zij bracht ons dit memorabele moment: een corner, ik spring metershoog de lucht in maar mis.

‘Feels like flying’

Lex ‘Skipper’ Tammens werkt af en vanuit de rebound is het helaas niemand meer dan Wouter ‘Papa’ Groenewold die de bal nog weet binnen te tikken. De vloek is opgeheven, maar nu wekenlang de kapsones van Wouter.

‘Heaven help me’

Borger lukte het niet in om onder onze druk uit te voetballen, maar was lekker fel in de duels. Dit resulteerde zo nu en dan in een trap hier en daar. Zelfs ik werd niet gespaard en ging bij een stevige sliding mooi onderuit.

‘Oh God I think I’m falling’

In een situatie als deze is het een kwestie van je kop erbij houden, de rust bewaren en je aan je eigen spel vast houden. De jeugdige spelers binnen het elftal konden dit prima, maar het schijnt dat dit na vele jaren voetbalervaring een stuk lastiger is. Wouter liet zich gedurende de eerste helft behoorlijk mee slepen in het spel van de tegenstander en wist zijn mond niet te houden.

‘​You’re in control just like a child’

Kom op jongen, kop omhoog! Na de rust gaf Mike aan dat er gewisseld zou worden, en riep vanzelfsprekend mijn naam.

‘I hear you call my name’

Rustig loop ik het veld af, rechtstreeks richting de bank en neem plaats.

‘And it feels like home’

Zuidlaren heeft nog steeds een 0-1 voorsprong en speelt een zeer zakelijke tweede helft. Het is wachten op de tweede helft, en tot verbazing van ons allen is het Lex ‘Skipper’ Tammens die nogmaals doet wat hem bij het eerste elftal nooit lukte: scoren. Van een metertje of twintig afstand neemt hij de bal op de slof, raakt hem goed en schiet hem keihard in de bovenhoek.

‘Now I’m dancing’

Maar hoe kan het, dat Borger het niet lukte om datgene te doen wat ons twee keer lukte? Tot de dag van vandaag lukte het ons nooit om de nul te houden, tot vandaag. Het was Lukas ‘Het Hunebed’ Mennega die op de plek waar onze Germaanse beschaving ooit startte een steengoede wedstrijd speelde.

‘In the midnight hour I can feel your power’

Niet één rots in de branding, maar als een gehele opstapeling in de vorm van een Hunebed was hij de man die elke diepe bal onderschepte en vervolgens weer rust bracht. Een norse barbaar in de verdediging, nu de baardgroei nog.

Stel dat Lukas ‘Het Hunebed’ gepasseerd was, dan was daar Kevin ‘Het Neefje van’ van Leeuwen. Joren ‘Rooin’ te Velde ontbrak vandaag, daarom stond Kevin, welke voorheen keeper was, in de goal. Hij had niet bizar veel te doen, hoefde geen uit-zijn-goal-kom-actie à la Te Velde uit te voeren, maar pakte toch de nodige balletjes. En, dankzij hem de nul! Een hoog balletje wordt van afstand recht op hem afgeschoten. Kevin vangt de bal, en klemt hem eenvoudig tegen zijn borst aan. Bij Joren had je nooit geweten hoe dit was afgelopen..

De scheidsrechter fluit af en het is gebeurd. De vloek is opgeheven en het derde elftal van Zuidlaren heeft niet eens een tegendoelpunt om de oren gekregen. Een knappe 0-2 overwinning, concurrent VVS verliest en Regina van Borger wordt hartelijk bedankt voor de foto’s!

Toch wil ik even terugkomen op een moment voor de wedstrijd. Vincent ‘De Schreeuw’ Kabel loopt de kantine van Borger in en ziet een paar leuke Drentse dames achter de bar staan. Hem wordt gevraagd of ons elftal vrijgezelle jongens bezit en hij schudt hevig ja. Na de wedstrijd sluiten doorgaans Lex, Vincent en ik de kleedkamer af. Rustig douchen en omkleden, dom lullen maar vooral geen tempo maken. Vandaag was ook dit anders. Kabel trekt op hoog tempo zijn voetbaltenue uit, springt onder de douche, kleed zich aan en sprint richting de kantine niet wetend hoe snel hij een gehaktbal moet halen. Kabel, ik hoop dat het je gelukt is!

Madonna, ik hou van je! Dank voor deze verandering, ik ben bang dat ‘Like a prayer’ vaker gedraaid zal worden.. Mike en George, ook jullie bedankt! Met dit trainers- en coachwerk staan we vanaf vandaag officieel bovenaan.

‘Just like a prayer, I’ll take you there’

Nog één wedstrijd voor de winterstop te gaan, bij winst nog steeds als koploper genietend tot in ieder geval februari aan toe. Wellicht dat dit jaar lukt, wat vorig jaar net niet lukte..

‘It’s like a dream to me..’

Door Remco Spanhoff

0-1 Wouter Groenewold
0-2 Lex Tammens

by FC Zuidlaren (RtV)

FC Zuidlaren 3 - De Keeper en de Vlaggenist

Donderdag 14 november, 2019. Een zwarte bladzijde in de clubgeschiedenis van FC Zuidlaren. Hoe jong zij ook mag zijn. Voormalig hockeyster, huidig doelverdediger van het derde elftal, Joren te Velde, mag zijn debuut maken als keeper van hét eerste. In de oefenwedstrijd tegen BSVV stond de roodharige buschauffeur welke geen enkele vorm van angst kent onder de lat. Volksvermaak van de bovenste plank.

Met ons eigen elftal zijn we nog druk bezig met een partijvorm tijdens de training. Tot het moment dat Mike iedereen bij elkaar roept en spreekt: ‘Het is vijf voor negen, wie bij het eerste wil kijken mag gaan, wie door wil voetballen, mag blijven!’. Zonder na te denken loop ik per direct richting het hoofdveld. Ik hoor een aantal teamgenoten schreeuwen: ‘Spanhoff! We zijn een team, gewoon met z’n allen door voetballen!’. Een blik over mijn schouder en ik kom er tot mijn stomme verbazing achter dat ik de enige ben die vertrekt. Best, dit was wel een wisselbeurtje waard.

In de eerste helft is het Te Velde die de gehele selectie van het eerste verbaasd met zijn bij ons bekende onbesuisde uitkom-acties (Joren is er nog steeds niet van bewust dat hij het keeperspak van de hockey niet meer draagt). Hij pakt wat balletjes, haalt een spitsje of wat onderuit en speelt al met al een keurige eerste helft. Na de rust zit hij nog met zijn vingertoppen aan de bal bij een strafschop tegen en niet veel later het moment wat echt alleen voor legendes is weggelegd. Johan Cruiff. Dennis Bergkamp. Clarence Seedorf. En Joren te Velde. Zij scoorden allen tijdens hun debuut.

Een bal recht op hem af, glipt tussen zijn handen door. Te Velde probeert kwaad te voorkomen, maar op rare wijze weet hij de bal in zijn eigen doel te krijgen. Joren ‘Rooin’ te Velde: ‘Hij die pakt wat elke keeper door laat, en door laat wat elke keeper pakt’.

Later op de avond krijg ik een appje van Mike, of ik komende zaterdag wil keepen. Joren is absent en ik leek hem de ogenschijnlijk de beste optie. Wanneer ik ooit bij de lat kan, mag hij me weer bellen. Ik verwijs hem door naar Huib, welke het prima vindt en zaterdag dus onder de lat start, waar ik zelf op de bank zit.

Door naar zaterdag: de uitwedstrijd tegen het tweede van BATO (met de natte T). Een startopstelling met Huib ‘De Houthakker’ op doel, geen van de ‘Grote Drie’ qua doelpuntenmakers in het veld: Pelle ‘Beatproducer’, Wouter ‘Papa’ en Daniel ‘Van de zus van Maurits’. Alleen geblesseerd of afwezig. En vanzelfsprekend: GW en ik stonden er ook naast.

Wissel bij het derde brengt grote risico’s met zich mee: iemand moet vlaggen. En een ieder heeft een slecht excuus waarom hij het die dag niet kan zijn. Pelle: te veel last. Daniel: te veel last. Twan: te veel last. Stefan: te veel last. GW en ik? Wij hadden de hoop tegen beter weten in er al in de eerste helft het veld te mogen betreden. Wat hoe dan ook niet gebeurt wanneer je aan het vlaggen bent. Na lang discussiëren is het natuurlijk weer eens dezelfde die zich opoffert om de klus te klaren: Stefan Waninge. Waarvoor mijn grote dank!

De wedstrijd start en het moet toch genoemd worden: normaal gesproken houd ik er niet van om spelers of spelbegeleiders onderuit te halen, echter was het vandaag lichtelijk cruciaal. Zacht uitgedrukt, de scheidsrechter was ‘nait best’ en de spits van BATO bleek in wat duels met Lex ‘Skipper’ Tammens prikkelbaar. Ons spel wou niet lopen en daar was het moment: deze zelfde spits kopt op prachtige wijze de 1-0 binnen. De vloek blijft voortbestaan…

Direct na de thee mocht ik mijn opmars maken en vandaag eens ergens anders dan anders: linksback. Daar sta je dan linksachterin: krullen op de kop en nummer negen op de rug. En wie had inmiddels nog meer het veld betreden? Juist: Daniel (van de zus van Maurits en een blauwe maandag bij PEC Zwolle). Te geblesseerd om te vlaggen, maar net niet geblesseerd genoeg om niet te kunnen spelen.

Dan mijn moment: ik krijg de bal ingespeeld, neem hem aan op mijn verste been (links..) en kom erachter dat indien ik hem diep wil geven, dit met links moet. Fuck it, dan maar met buitenkantje rechts. Tot mijn grote schrik gaat dit goed, Daniel trapt de brommer aan en schiet met dank aan mijn assist de 1-1 binnen. Niemand minder dan Daniel schiet later ook nog eens de 1-2 binnen en verlaat dan toch nog geblesseerd het veld. Zijn werk zat er weer op.

Bij BATO laten ze de koppen wat hangen en wij zetten aan. Het laatste doelpunt van de dag: vanuit een keurig aanval krijgt Steffan Boetje de bal voor zijn voeten en schiet vervolgens knoeterhard in de kruising. De scheidsrechter fluit af en het is gebeurt. Ik geef hem een hand, ik geef de spits een hand en ben uitermate opgelucht. De vloek blijft voortbestaan, maar de buit is binnen. Zwaar bevochten, maar óh zó belangrijk! Ondanks dat VVS ons nog voorbij kan gaan, dan toch het moment: met het huidig aantal gespeelde wedstrijden is FC Zuidlaren zaterdag 3 koploper. Volgende week richting het prachtige Hunebed-dorp Borger om vol te kunnen houden wat ons enige doel is: niet meer van die bovenste plek af!

Door Remco Spanhoff

Scoreverloop:

1-0 BATO 2
1-1 Daniel de Jong
1-2 Daniel de Jong
1-3 Steffan Boetje

Volg FC Zuidlaren 3 nu ook op instagram: @fczuidlaren3de_helftal

by FC Zuidlaren (RtV)

FC Zuidlaren 3 - De Vloek

Boven alles, mijn excuus. Verleden week was ik te druk met matrix analyses en monetaire economie om zelfs de primaire taak ‘schrijven van wedstrijdverslag’ te kunnen vervullen. Het tentamen belooft een studenten-10 en daar ben ik weer. Deze week: een dubbele editie!

Sedert het begin van de competitie heerst er een zo ware vloek over het derde zaterdagelftal van Zuidlaren: de 1-0 achterstand. Maar liefst vijf wedstrijden op rij konden scherp beginnen en loze kreten op het moment van aftrappen een openingstreffer van onze opponenten niet voorkomen. Een wedstrijd tegen hekkensluiter Asserboys zou de druïde moeten zijn die deze vloek op zou kunnen heffen, met daarbij aansluitend zoals beloofd: een doelpuntrijk verslag.

In de kleedkamer voorgaand de krachtmeting bleek echter Gijs Elsinga de rol van druïde op zich te nemen. Gijs fungeerde als Panoramix met een ketel vol proteïne-rommel terwijl alle spelers van dit opstandige Drentse dorpje geduldig in een rij wachtten op hun ‘scoopie’ met toverdrank. Alle spelers? Neee… Mijn eigen constante exceptionele kracht is ontstaan omdat ik als klein kind… Goed, laat ook maar. Rare jongens die Zuidlaarders…

Ik wil niet te veel tijd van uw kostbare leven in beslag nemen, daarom probeer ik vandaag het naar mijn persoonlijke maatstaven kort en bondig te houden en enkel de meest memorabele momenten te beschrijven.

Het fluitsignaal klinkt en de wedstrijd begint. Binnen mum van tijd smasht onze eigen keeper Joren te Velde de bal vanuit een corner in eigen goal. De zon krijgt de schuld en de vloek blijft voortbestaan. Omgaan met tegenslagen zijn wij inmiddels op getraind, we houden ons eigen spel vast terwijl de dieselmotor ondertussen rustig warm draait.

Niet veel later staat het  2-2 en is het niemand minder dan Lex ‘Skipper’ Tammens die zijn eerste officiële doelpunt in het seniorenvoetbal maakt. Ondanks een afgrijselijk intikkertje, een prachtig moment. Skipper, het is je gegund!

Op George zijn horloge tikt de tijd rustig door, diverse (maar liefst negen verschillende!) spelers van ons elftal weten het net te vinden met als topscoorder van de dag: Pelle Duiven. Er van uitgaande dat de bizarre kwaliteiten van onze publiekstrekker (voor Pelle zijn vader is geen afgelegen gehucht te ver!) reeds niemand meer verrast, zal ook ik dit maar als alledaags gaan beschouwen.

Supersub Gijs-Willem mocht ook nog even een half uurtje mee pakken waarop hij besloot de bal vanaf vijf meter op open goal toch maar even over te schieten. Het goede voornemen ‘niet meer op zichzelf schelden‘ hield stand. Ons bestuurslid van Ibn Battuta herpakte zich en maakte niet veel later het mooiste doelpunt van de dag. Vanuit een voorzet nam GW de bal op de pantoffel welke vervolgens met fenomenale snelheid in de linkerbovenhoek vloog. Machtig mooi! Eindstand: keurig gewerkt aan het doelpuntensaldo met als resultaat 13-2 winst.

De doelpuntenmakers van vandaag nog even op een rijtje:

• Pelle Duiven: 4 x
• Floris Folmer: 2 x
• Mathijs Jansen: 1 x
• Lex Tammens: 1 x
• Steffan Boetje: 1 x
• Twan Jutstra: 1 x
• Gijs Willem: 1 x
• Gijs Elsinga: 1 x
• Wouter Groenewold: 1 x

‘s Avonds werd de overwinning uitbundig gevierd bij de limoncelloboeren uit ons elftal: Maurits en Daniel (die van de zus van Maurits en een blauwe maandag bij PEC Zwolle..). Eindstand: bier, limoncello een kort bezoek van trainer zelve en een zondag vol kopzere.

November brak aan en het beloofde voor Mathijs Jansen (van de hakjes..) een zware maand te worden. Ik heb er even voor gezeten en na lang wikken en wegen is het mij gelukt om Mathijs op een stapavond in één woord te kunnen beschrijven: ‘schaamteloos’. Bijkomend probleem: Mathijs heeft tot op heden dit seizoen in de wedstrijden nog maar weinig klaar weten te spelen. Vandaar zijn voornemen en doelstelling: een hele maand lang geen alcohol.

Deze zaterdag het bekende ritueel: thuisfluiter George geeft het startsignaal, de wedstrijd tegen directe concurrente ACV begint en een nieuwe kans om de vloek op te kunnen heffen. Na enkele minuten vangt Lukas Mennega de bal in eigen zestien, overduidelijk hands en scheidsrechter George wijst naar de stip. Ik sla het omschrijven van de strafschop over, want u raad het al: zaterdag 3 staat weer 0-1 achter.

Waar ik in de basis begon, werd ik er na een half uurtje afgehaald voor Vincent Kabel, welke mijn defensieve taken over mocht nemen. Een ijzersterke en balvaste speler van ACV zet een solo in, speelt onze gehele achterhoede uit en schiet de bal strak binnen. Vincent rijst zijn armen in de lucht en kijkt verwijtend om zich heen maar ook hij had gewoon een tackle in kunnen zetten.

Een kopje thee gaf troost en energie bij een 0-2 achterstand en ook ik mocht na de pauze weer mijn rentree op het veld maken: ditmaal op het middenveld. Niet veel later een foutje aan de kant van ACV: vedette en papa Wouter Groenewold straft hard af en maakt de 1-2.

Voor wie bij de doelpuntenmakers van vorige week goed heeft opgelet, zag dat er (naast mijn eigen..) een bepaalde naam er niet tussen stond: Stefan Waninge. Onze rossige rots wist geen enkele kans, ondanks hun uitzonderlijke grootte, af te maken. Treurig genoeg nam Stefan zijn zelfvertrouwen na vele gemiste kansen hard af met als ernstig gevolg: niet meer durven te schieten. Tegen ACV was het tot mijn grote geluk de dag van zijn wederopstanding. Een prima uitgespeelde kans en Stefan schiet hard binnen. Kop omhoog! Ook jou is het van harte gegund!
U vraagt zich natuurlijk af: hoe gaat het met Mathijs en een maand lang zonder alcohol? Na een half uurtje mocht hij het veld betreden en hij deed het tot verbazing van de gehele selectie en staf: fan-tas-tisch. Om te beschrijven hoe uitzonderlijk goed: waar de trainer Mathijs nog wilde wisselen tegen Onstwedder Boys vanwege een verschrikkelijk hakje, lukte het hem vandaag zelfs om de bal op behendige wijze met zijn hak mee te nemen. Als mayonaise op de gehaktbal schoot Mathijs de bal vanuit een rebound na een doelpoging van Gijs-Willem langs de keeper van ACV. Mathijs, ik denk echt dat als je voorgoed stopt met drinken en goed je best doet, je misschien nog wel profvoetballer kunt worden…

De stand is dus 3-2 en de diesel begint nu echt op gang te raken. Niks tijdrekken of inzakken: vooruit met de geit en op zoek naar de 4-2! Na een spetterende actie is het voorhoedespeler Daniel (nogmaals: die van de zus van Maurits en een blauwe maandag bij PEC Zwolle...) die de bal van zijn linkervoet, naar zijn rechter haalt, de keeper uitspeelt en genadeloos binnen schiet.

Dan het mooiste moment van de wedstrijd: een corner wordt door de lucht gegeven op randje zestien ter hoogte van de tweede paal. De 177 centimeter lange nummer 9 van FC Zuidlaren 3 gaat het kopduel aan met de boomlange centrumverdediger van ACV. De nummer 9 van Zuidlaren springt met ongelooflijke sprongkracht meters hoog de lucht in, geniet heel eventjes van het uitzicht over alle omliggende Drentse dorpen en kopt de bal vervolgens op briljante wijze over alles en iedereen heen richting Daniel. Deze schiet met een volley goed binnen en bepaalt hiermee de eindstand: 5-2.

FC Zuidlaren 3 treedt volgende week aan tegen het naar verluidt even jeugdige BATO 2 en is na maar liefst zeven competitiewedstrijden volop in de strijd om het kampioenschap. En mocht één van u allen weten hoe de vloek dan eindelijk in Winschoten opgeheven kan worden, laat het ons alstublieft snel weten...

Door Remco Spanhoff
De nummer 9 van FC Zuidlaren 3

by FC Zuidlaren (RtV)

Zaterdag 3 - De Gouden Regel

Zeven uur ‘s ochtends op zaterdagmorgen, de wekker gaat. Met pijn en vooral heel veel moeite rol ik mijn bed uit. Het goede been eerst, ontbijten, douchen en vervolgens maar liefst om kwart voor acht al richting het sportpark van SV Lycurgus. Ik loop de trap af, pak mijn donkergroene, onverwoestbare Batavus Winner en fiets zo hard als ik kan richting de Zilverlaan.

Aangekomen bij dit sportcomplex gebouwd tussen parkeerplaatsen en industrieterreinen zit de 13-1 al rustig op ‘de trainer’ te wachten. Ik haal nog even snel een bakkie pleur om vervolgens de voorbereiding op de partij tegen Lycurgus 13-1 te starten.

Onze Zuidlaarder jeugdtalenten spelen de eerste helft prima om dit vervolgens uit te bouwen naar een complete dominantie in de tweede helft. Lycurgus kwam er niet aan te pas met het terechte gevolg dat wij op den duur de 1-2 voorsprong maken. De jongens spelen geweldig, echter schort er één ding: jezelf belonen met doelpunten. Voetbal zou voetbal niet zijn geweest: in de laatste minuut de eerste uitbraak en tevens kans van Lycurgus, die vanuit het niets wordt binnen geschoten: eindstand 2-2.

Onverwacht? Absoluut niet. Sinds het begin der voetbaltijden luidt al één van de Gouden Regels: ‘Als je hem zelf niet maakt, maakt de tegenstander hem’. Best. Ik heb superieur voetbal gezien en ontwikkeling is toch belangrijker dan resultaat. En een ezel in het algemeen…

Later op de dag stap ik op de parkeerplaats van sportpark de Wenakkers in Zuidlaren bij de coach die mij in de loop der jaren, al jaren onder zijn hoede heeft gehad in de auto: George, de ouwe heer van Sander. De reis gaat richting koploper huisvestend in het Oost-Groningse Oostwold. Onderweg zit George op de chauffeurs- en tevens praatstoel en naast het geschiedenislesje over de regionen waar wij doorheen karren vertelt hij onder andere in het bezit te zijn van een busrijbewijs. Vandaar de vraag: mocht iemand nog een oude (desnoods wegrottende) bus in de achtertuin hebben staan, het derde elftal van Zuidlaren neemt hem met liefde over.

Sinds ik donderdagavond in de wetenschap was als wissel te beginnen, zat ik ook nu dus weer pisnijdig op de achterbank. Opeens schiet mij iets te binnen: een wissel moet vlaggen. Huib (buiten de selectie voor vandaag) zat naast mij, ik kijk hem lief aan en spreek wat overtuigende woorden en het is geregeld: Huib vlagt vandaag. Ik hou van mensen die geen nee kunnen zeggen.

Zo hebben we temidden in ons elftal ook Lex Tammens, alias Skipper. Een matige voetballer maar een fantastische zeiler. Tot vorig jaar wissel bij het eerste elftal, echter staan de beste stuurlui aan wal, Lex ging overstag en zette koers richting het derde elftal. Helaas zitten wij nu dus met hem opgescheept...

De wedstrijd tegen VVS was begonnen en ook vandaag stond Skipper centraal in de defensie achter het roer. Iemand die ons alle zeilen bij laat zetten, roeit met de riemen die ons elftal te bieden heeft en het indien nodig over een andere boeg gooit. Skipper doet het voor kelderklasse begrippen bij ons prima, echter is er bij zijn coaching vanuit achterin één grote ergernis en tevens nadeel: het is nooit ‘Kantelen!’ of ‘Rechterflank!’, maar ‘Klaar om te wenden!’, ‘Ree!’ en ‘Stuurboordzijde!’. Goed, we kunnen er mee leven.

Op het knollenveld in Oostwold zijn wij de iets betere. De keeper van VVS blijkt ondanks zijn ‘stevige bouw’ een aantal lastige ballen uit zijn hok te kunnen weren waarop Twan besluit om hem maar met een héle grote boog te passeren. Op prachtige wijze speelt hij de doelverdediger uit met de openingstreffer namens de uitploeg als gevolg. De mannen uit Oost-Groningen beantwoorden dit niet veel later met een steekpass door onze verdediging met de gelijkmaker als gevolg.

Ondertussen zit ikzelf dus nog steeds op de wisselbank. Samen met Gijs-Willem, rooie Gijs, rooie Stefan en Mathijs (van de hakjes) is het in één woord: gezellig. Lekker zaniken op onze teamgenoten onwetend dat we het zelf echt niet beter zouden doen. Hoe dan ook, zit er iemand naast mij te zuchten, puffen, trillen, zweten en nog veel meer van de zenuwen: het is George. Mijn hoogtepunt van de dag om nu eens van dichtbij mee te kunnen maken hoe gespannen onze coach zich altijd rondom de dug-out beweegt.

Het is hem dan ook van harte gegund dat na een keurige aanval het zijn bloedeigen zoon Sander is die de 1-2 beheerst binnen schiet. George juicht hard, loost een zenuwplasje in de bosjes naast het veld en gaat onrustig weer zitten.

In de loop van de tweede helft komen Gijs-Willem, Mathijs en ik er dan in. Onze ongetrainde spits zonder wedstrijdritme Gijs-Willem mist een gigantische kans na een keurige aanval van ons elftal. Hoe zat het ook alweer met die Gouden Regel van het voetbal?

….Stoot zich vandaag keihard twee keer aan dezelfde steen.

Een tegenaanval van VVS: ik sta rechts achterin en blijk een bizar rappe en technisch vaardige tegenstander te hebben. Deze beste jongen wordt ingespeeld, trainer Mike schreeuwt herhaaldelijk ‘Voor je houden! Voor je houden!’ naar mij en stronteigenwijs als ik ben stap ik uit. Ik mis zowel bal als man en ook Skipper weet de linksbuiten van Oostwold niet te kunnen stoppen. Na onze gehele achterhoede uitgespeeld te hebben, wordt de bal keihard in de korte hoek geschoten. De eindstand is bepaald en exact hetzelfde als in de ochtend bij de 13-1.

Volgende week nogmaals gelijkenis: zowel de 13-1 als de Zaterdag 3 speelt tegen de nummer laatste binnen hun competitie. Mij is beloofd dat ik de gehele wedstrijd speel, de stand is niet belangrijk en ontwikkeling is belangrijker dan winst. Maar goed, ik zou u graag willen beloven volgende week met een uitgebreid en doelpuntenrijk verslag in het voordeel van de FCZ terug te kunnen komen..

PS. Wouter, juich niet te vroeg. Volgende week ben je gewoon weer aan de beurt.

Door Remco Spanhoff

Scoreverloop
0-1 Twan Jutstra
1-1 VVS Oostwold
1-2 Sander Wilderboer
2-2 VVS Oostwold

by FC Zuidlaren (RtV)

Zaterdag 3 – De streken van Bokito

Rondom de Zuidlaardermarkt-festiviteiten gunde clublegende, elftalvedette en vader Wouter mij een weekendje vrij. Waarvoor dank. Naar u mijn oprechte excuus voor deze lectuur, het is nu weer tijd voor literaire teksten. Na de blamage van het elftal en de interim-verslaggever van vorige week resulterend in die verloren wedstrijd, had Mike ons een verplichte training op de dinsdag beloofd. Het was zondagmiddag en een officieuze teambespreking vond plaats bij het Puntje toen de trainer met dubbele tong en een wazige blik de verlossende woorden: ‘De training van dinsdag is afgelast, wegens te lage opkomst. Ook van de trainer zelf....’ sprak.

Pas op de donderdag werden na veel bier (echt heel veel...), Zuidlaarderbollen en ditmaal geen aankopen van pony’s de voetbalschoenen weer te voorschijn gehaald. Tot grote tevredenheid van de trainer werd er ontzettend fel en scherp getraind. Lukas ‘Altijd met scheidsrechters in discussie’ Mennega was tijdens de afwerkoefening volgens hem zelf helemaal dé man. Na drie rollertjes achter Joren te hebben gekregen maakt hij zichzelf groot, loopt breed en schreeuwt herhaaldelijk naar Mike: ‘Trainer, zet mij spitta dan!’. Voor de oudere lezers onder u, ‘spitta’ is stoerejongenstaal voor ‘spits’.

De vrijdagavond blijft spannend. Fitheid is cruciaal op zaterdag voor het derde, absoluut met een wedstrijd tegen grootmacht WVV 2 op de planning. Wie weet zich te gedragen en wie niet op de avond voorafgaand? Ik houd u niet langer in spanning en verklap alvast: dit was hét weekend van Frank ‘Bokito’ van Tongeren.

Deze uitzonderlijk breed gebouwde en volledige behaarde losgeslagen gorilla speelt al sinds het begin der elftaltijden bij ons en is (in ieder geval voor mij) een zeer gewaardeerde kracht. Met de nadruk op kracht. Eén probleem, voor Bokito stond er vrijdags een feestje op de planning. Resultaat: begin van de ochtend loopt Frank ‘Bokito’ van Tongeren al schommelend richting zijn nest. De stad vind hij maar niks. Frank is blij wanneer hij bij zíjn Jungle (wij noemen het gewoon Noorderplantsoen) aankomt en hier nog een paar boompjes mee kan pakken. Aan de rand van dit ‘oerwoud’ belandt Bokito in zijn nest, sluit zijn ogen en valt niet wetend wat de volgende dag hem te wachten staat luid snurkend in slaap.

De volgende dag lunchen we gezamenlijk met het derde. Stuk voor stuk komen de spelers een minuut of vijf te laat binnen druppelen. Soep en brood gaan er bij iedereen prima in. Bij iedereen? Nee... Frank ‘Bokito’ van Tongeren ontbreekt. Te laat voor de lunch verschijnt Frank dan toch, met de mededeling slechts anderhalfuur geslapen te hebben. An-der-half uur!? Ik ben blij dat hij ’s ochtends in ieder geval een tros bananen naar binnen had gewerkt.

De wedstrijd start, ik sta in de basis en we starten geweldig. WVV blijkt niet de doorsnee Kelderklasser en is met een aantal oud spelers van het eerste een geduchte tegenstander. Goed, alweer komen we binnen vijf minuten op 0-1 achterstand, maar dit zien we inmiddels als gewoonte en routine. Nog geen twee minuten later schiet sterspeler en beatproducer Pelle Duiven de bal al rollend van afstand binnen.

Voor de wedstrijd stond ik te pissen naast de keeper van WVV. Deze doelverdediger bleek een sympathieke en spontane gozer en vertelde vol enthousiasme de vorige avond met een aantal teamgenoten naar Martin Garrix te zijn geweest. Mooi dat het mooi was, maar dit was te zien.

Bij dit pisballetje van Pelle maaide hij volledig over de bal heen waardoor de gelijkmaker een feit was. Niet veel later een dieptebal van WVV waar onze (inmiddels bij u bekende) doelverdediger tot onze verbazing twijfelde bij zijn uitkomactie. Doelpunt voor WVV: 1-2. Als elftal blijven wij heerlijk vasthouden aan het systeem en spelen bij vlagen: geweldig. Het is niet verassend dat de gelijkmaker nogmaals valt. Een vrije trap, de keeper van WVV zat weer mis en onze spits staat op scherp en tikt binnen. Onze spits? Juist, Frank ‘Bokito’ van Tongeren. Ondanks slechts anderhalf uur geslapen te hebben steekt hij gefocust zijn been uit en schiet binnen.

In de rust wordt ik er tot mijn eigen lichtelijke ontevredenheid (ik zeg niet dat het onterecht was..) er uit gehaald en belandt op de bank. Zonder mij, hoe moeilijk ook, moest het elftal op zoek naar de winnende goal. Een kwartier na rust een te kort terugspeelballetje vanuit de defensie van Winschoten waar onze aanvaller tussen weet te komen met een sliding en de bal achter het net te krijgen. Het zou toch niet alweer..? Jawel! Wonderlijk genoeg was het ons eigen oermens die alweer gretig op zo’n moment stond te wachten, en met succes. Frank, je bent een topper!

De frustraties bij Winschoten namen toe en de wedstrijd ontwikkelde zich tot een behoorlijke schoppartij. De oudere speler binnen ons team had hier wat moeite mee, met als gevolg dat ik hem mocht gaan vervangen. Echter kwam ik niet op zijn positie (10) in het veld, maar mocht ik doorlopen naar achteren en werd Lukas doorgeschoven naar voren. Deze zelfbenoemde ‘spitta’ had zoals ik zei redelijk gepresteerd op training en die inzet werd dan nu beloond. Ik zal de notities van Twan citeren:

‘Lukas wint de bal wanneer de keeper lang geeft, Lukas probeert weer van een afstand op goal te schieten, de bal gaat dik vijf meter naast (zoals gewoonlijk). ‘

‘Lukas krijgt de bal, kapt prachtig zijn mannetje uit, hij schiet! Maar het is een rollertje en hij rolt naast...’

‘Lukas krijgt alweer de bal op de zestien, hij probeert een volley maar mist de bal volledig. Wat een talent...’

Tja Lukas jongen, blijf maar lekker achterin hè...

Ondanks dat de wedstrijd dus wat meer agressie op zich nam, wisten wij deze keurig uit te voetballen. Ram de bal naar voren! Vrouwen en kinderen eerst! Eindstand: 3-2. Wat voelt deze overwinning lekker! Grotendeels goed spel, inzet en een steeds fijner geslepen systeem. Volgende week spelen we uit in Oostwold tegen de tot dusver ongeslagen koploper. Een daadwerkelijke krachtmeting zodat we kunnen zien waar we echt staan..

In tegenstelling tot vele voorgaande wedstrijden wist Wouter deze week het net niet te bereiken. Vol jaloezie ten opzichte van de prestaties van Frank die met nog geen twee uur slaap de man van de dag was, trekt onze vedette maar een biertje open. Eind van de avond: met moeite stapt Wouter op de fiets, denkt aan zijn bed en aan Bokito en hoopt volgende week dan toch weer wél belangrijk te zijn. Fietsen gaat moeizaam, zingen gaat wel. Over de gehele lengte van de Stationsweg galmt de tekst: ‘De meeeeste drooomen zijn bedrog! Maar als ik anderhalf uur slaap dan scoor ik nog....’ Wouter succes, het is je gegund!

Door Remco Spanhoff

 
0-1 WVV
1-1 Pelle Duiven
1-2 WVV
2-2 Frank van Tongeren
3-2 Frank van Tongeren

by FC Zuidlaren (RtV)

Het weekend van Zaterdag 3

Vrijdagavond, 21:37 uur
Floris staat op van de bank en slentert richting de koelkast. Hij trekt de deur open, het lampje springt aan en hij schrikt zich rot. Geen Heineken, Amstel of Hertog-Jan meer te bekennen, het noodlot en voor Floris een Twentse nachtmerrie is daar. Alleen nog maar Grolsch. In het verleden is het voor de beste jongen ooit in Enschede eens zo uit de hand gelopen, dat vedettes binnen ons elftal hem er nog steeds mee lopen te stoken. Folmer accepteert de situatie, grijpt een groene knuppel en plopt de dop er af. De volgende dag om 15:00 uur de wedstrijd tegen ST Veelerveen/Westerwolde 2, voor Floris nu al gedoemd tot een zware pot.

Vrijdagavond, 21:54 uur
George zet twee pannen op het vuur, snijdt de groentes en gooit bouillon in de pannen. Terwijl Floris inmiddels nóg een Grolsch flesje heeft weten te bemachtigen, staat George nog in de keuken de lunch voor te bereiden. Waar Ria ons vorig jaar wedstrijd na wedstrijd op fantastische wijze het voor ons verzorgde (waarvoor nogmaals grote dank!), is het regelen en organiseren van een lunch nu de taak van ons team zelf. Elke week nemen twee andere spelers deze queeste op zich, maar George was zo attent om voor de eerste thuiswedstrijd af te trappen. Coach, bedankt! De tomatensoep was hemels!

Zaterdagmorgen, 10:02 uur
Ik stap in Groningen op de fiets, presentatiepak aan, de Rena-tas slinger ik over de schouder (welke met dank aan Renata’s Sites-N-Design en Mindfulness & Yoga Zuidlaren in ons bezit), en zet koers richting het Zuiden. Een enkele week herfst in Nederland en nu al pokkeweer. Exact een seizoen eerder zouden eindeloze plensbuien mij halverwege de Paterswoldseweg al om hebben laten keren en de bus richting Zuidlaren laten pakken. Mocht er niks veranderd zijn, was het vandaag weer zo’n dag geweest. Vandaag was het niet zo’n dag. Met een grijns op mijn gezicht trek ik de jas aan, rits hem dicht en zet een petje op mijn kop. Vorig jaar hebben Hypotheek Visie en Groenhout Makelaardij voor ons trainingspakken geregeld, dit jaar deden zij daar een schepje bovenop en kwamen aan met ook nog eens gevoerde en regenbestendige jassen. Raymon Optiek had nog petjes voor ons, en deze outfit bezorgde mij het euforische gevoel dat niemand mij nog iets kon maken! Allen hartstikke bedankt!

Zaterdagmiddag, 14:09 uur
Ons elftal druipt de kleedkamer met volle magen binnen (George, lekker gewerkt pik!), begint rustig te kleden tot het moment dat ook dé trainer zijn intrede doet. Onder luid gejuich wordt Mike ontvangen, mede omdat hij op trotse wijze een kratje bidons en waterzak presenteert. Ditmaal heeft Mike het alweer met zijn geliefde Miriam (die van de bier-yoga enzovoort..) voor elkaar gekregen en dankzij haar behoren ook deze spullen nu tot onze inventaris. Floris én zijn nadorst zijn er ongelooflijk blij mee!

Zaterdagmiddag, 14:52 uur
Het team heeft reeds een stevige warming-up achter de rug, waar ik zelf als wissel startend niet aan mee heb gedaan. Joren, inderdaad doorgaans de vaste keeper, maar nu door miscommunicatie op de bank beland, en ik zijn onder de eindeloze loopoefeningen uit weten te komen door cornervlaggen te gaan halen en de rest van het wedstrijdveld te prepareren. Terwijl wij als groep zijnde nog even de kleedkamer binnen gaan, stapt geheel ST Veelerveen/Westerwolde 2 net naar buiten. Een laatste speler van hen trekt nog even een shirt aan op exact het gelijke moment dat wij nog de laatste tactische instructies doornemen. Een goed begin is het halve werk.

Zaterdagmiddag, 15:06 uur
Of toch niet. De wedstrijd is inmiddels begonnen, de uitploeg kan onmogelijk al warm zijn, maar hebben nu al de bal in onze goal gekregen. Het derde elftal start rommelig en binnen enkele minuten is een counter van de tegenpartij ons fataal. Huib stapt, wat wij niet van hem gewend zijn, op dramatische wijze uit waardoor de man in het zwart alleen nog Vincent Kabel tegenover zich heeft staan. Vincent doet nog een poging deze flitsende voorhoedespeler bij te houden terwijl hij al rennend zijn arm naar rechts uitsteekt alsof dit zijn bedoelde rijrichting is, maar voordat onze verdediger om zijn as is gedraaid heeft de aanvaller van Veelerveen/Westerwolde de bal al simpel binnen geschoten. Gelukkig voor Mike had hij op dat moment een verdediger met meer snelheid achter de hand op de bank zitten…

Zaterdagmiddag, 15:27 uur
Na bijna een half uur gespeeld te hebben, spelen wij ons zelf steeds beter in de wedstrijd. Niemand minder dan onze eigen aanvoerder Pelle (surprise..) weet met een afstandsschot de bal achter de keeper te krijgen. Met wijsheid en veel geluk zit het mee dat de doelverdediger van de uitploeg volledig mis grijpt en de aansluitingstreffer is daar. In de rust een stevige bespreking, met als eindconclusie dat er vandaag niets anders mogelijk is dan dat ene: winnen.

Zaterdagmiddag, 16:07 uur
Steffan neemt de bal op de pantoffel van een metertje of twintig afstand. Hij raakt hem niet perfect, maar de keeper stond er bij en keek er naar. Daar is de voorsprong. Direct na de aftrap schreeuw ik zelf nog even als verwijzing naar het verslag van vorige week dat de diesel al weer op gang is, maar Wouter blaft deze opmerking direct af: ‘Concentratie mannen! Volle bak!’. Niet veel later probeert Lukas het nog eens met een wanhoopspoging van afstand (blijven proberen jongen..) maar alweer is het Steffan die de 3-1 binnen schiet na een lekker voorzetje van de losgeslagen Bokito van Zaterdag 3: Frank! Net als vorige week een déjà vu moment wanneer ik Steffan op talentvolle wijze zo’n balletje binnen zie schieten. Naar verluidt maakt iemand later nog de 4-1, maar dit moment heb ik helaas gemist. In ieder geval wordt de overwinning met deze eindstand binnen gesleept.

Zaterdagavond 19:53 uur
De rest van het elftal heeft onder begeleiding van live muziek de derde helft gespeeld, maar ik ben inmiddels weer aan het werk. Mathijs en Daniel hebben mij inmiddels de wedstrijdstatistieken doorgestuurd (waarvoor dank). Ik schrik ontzettend wanneer ik door alle momenten van en voor de wedstrijd scroll. Naast dat ik niks over die ene speler van ons elftal schrijf omdat ik het haat om ego’s te strelen, heb ik er een nog grotere hekel aan om mijn eigen ego de grond in te trappen. Ik besluit om niks over mijn eigen acties in het wedstrijdverslag te zetten, maar zo oprecht en eerlijk als ik ben zet ik de notities toch nog even voor u op een rijtje:
‘Remco raakt de bal volledig verkeerd, maar op de één of andere manier gaat de bal richting goal’.
‘Remco schopt iemand doormidden en zegt heel nonchalant: sorry man, gaat het?, en loopt weg’.
‘Remco kapt twee man uit om vervolgens de bal fenomenaal in te leveren bij de tegenpartij’.
‘Remco maakt een goede sliding, beukt een verdediger om ver en levert daarna de bal in’.
‘Remco wil graag laten zien wie de baas is en maakt een forse overtreding op zijn tegenstander, domme actie.’
‘Remco is moe en coacht Kabel dat hij maar diep moet gaan zodat hij achter kan blijven’.
Conclusie: geen commentaar.

Zaterdagavond 21:17 uur
Wouter slaakt een kwaadaardige schaterlach. Hij heeft het op duivelse wijze voor elkaar weten te krijgen: ook hij staat nu genoteerd als speler binnen het elftal. Met vuurspuwend kwaad in zijn ogen opent hij de voetbal.nl app en stemt zo snel als hij kan stemt hij op zichzelf. Net als vorige week, laat ik ook deze keer niks los over dat waardeloze intikkertje. Als elftal-auteur zag ik een machtige positie om de strijd met hem aan te gaan en opende in de appgroep een chantage offensief om op mij te stemmen. De rest van het team zag niks in mijn prestaties en besloot geheel op Steffan te stemmen. Goed, niet meer dan terecht. Een prachtig weekend, drie punten en de hoop dat Steffan Boetje mij dit jaar nog veel vaker nostalgische gevoelens gaat bezorgen. Ik spreek u volgende week!

Door Remco Spanhoff

Scoreverloop
0-1 ST Veelerveen/Westerwolde ‘6
1-1 Pelle Duiven ‘27
2-1 Steffan Boetje ‘47
3-1 Steffan Boetje ‘55
4-1 Wouter Groenewold ‘79

by FC Zuidlaren (RtV)

Zaterdag 3 - Als een diesel in Mussel

Na een moeizame doch leerzame beker periode, ging de reis met volle moed en een nieuw spelsysteem op zak richting het Zuidoosten van de provincie Groningen. Weg met de onterechte verwachtingen, de openingswedstrijd van het seizoen tegen SV Mussel 2 werd niet gespeeld op een onlangs van de koeien geruimd knollenveld ergens op een verlaten en gedateerd sportpark. Zaterdag 3 betrad een keurig nette voetbalvereniging met een voor kelderklasse begrippen toch een zeer degelijke grasmat inbegrepen. Een tribune, gehaktballen en ijskoud gerstenat allen ter plaatse, maar voor het 3e elftal van de zaterdag ontbrak er toch nog iets…

Mijn oprechte excuus voor het uitstapje tussendoor. Deze zelfde ochtend stond ik te coachen bij de 13-1 (voorheen D1). Een lastig potje tegen GVAV op de planning, welke naar onze mening gewonnen zou worden wanneer de Zuidlaarder talenten agressief en betrokken zouden zijn tijdens het spel. Mijn compagnon-trainer/coach bij de 13-1 gaf exact vanwege die reden vlak voor de wedstrijd een beknopte doch effectieve speech over juist deze agressiviteit en betrokkenheid. Resultaat: hoge druk, vechten voor elkaar en met elkaar, alles geven en een nette 2-1 overwinning.

Het was wanneer ik de kleedkamer op dat rustgevende sportcomplex van SV Mussel binnen trad, dat ik terug moest denken aan de noodzakelijke agressiviteit en betrokkenheid binnen het spelletje genaamd voetbal. Ik zag teamgenoten duwend, trekkend en stoeiend in de buurt van het toilet. Vanwege het gebrek aan de ruggengraat op de avond tevoren, moest deze nu door velen verlengd worden. Tja, agressief en betrokken zei je toch?.. De winnaar van de drukpartij die als eerste het kleinste kamer te binnen mocht, kwam snel tot de conclusie dat juist het toiletpapier ontbrak. Een groot probleem zo vlak voor de wedstrijd. Vincent kwam dit keer al schreeuwend met de verlossende woorden: ‘Ik heb nog wel een rolletje achter in de auto liggen!’. U mag raden waarom, maar goed. Kabel, bedankt jongen!

En door naar de wedstrijd zelve. Vandaag niet onze ongeremde buschauffeur in de goal, maar één van de limoncello boeren uit Zuidlaren onder de lat. Maurits iets minder scherp en fel tijdens het uitkomen, maar gelukkig kan hij wél een bal vangen en klem hebben. Met trots en tevredenheid kan ik u alvast zeggen, hij heeft bijna foutloos gekeept.

Zuidlaren deed haar uiterste best om in het begin van de wedstrijd het initiatief te nemen, echter was de inzet van ons uit matig en de openingsfase niet zeer interessant. Na een kwartier dan toch het moment dat de bal tegen de hand van Lukas ‘altijd-met-scheidsrechters-in-discussie’ Mennega werd aangeschoten. Bal op de stip en een doelpunt voor de thuisploeg als gevolg. Een klassieke trap van Huib over het vangnet tussen door, maar tien minuten na de tegengoal dan toch de aansluitingstreffer van Steffan. Lukas maakte zijn eigen fout goed met een fantastische dieptepass en ook de afronding van onze rappe voorhoedespeler gaf mij weer een déjà vu moment.

Al dromend in het veld dacht ik terug aan de tijd in de C-jeugd. Exact een gelijke dieptepass op Steffan waarbij hij 1 op 1 met de keeper werd gezet, resulteerde in een situatie waarbij de rest van het team al terug strompelde richting eigen helft.Een heel seizoen ging op dezelfde voet door. Ongetwijfeld, altijd een doelpunt. Gevoelens van nostalgie kwamen bij mij naar boven wanneer ik hem nu weer op acrobatische wijze een balletje uit de lucht over de keeper heen zag spelen, om de doelverdediger heen liep en hem voor de zekerheid nog even in het net knalde. Vlak voor rust een gelijke situatie met de onze in het strafschopgebied van Mussel. De scheidsrechter wees nogmaals naar de stip (ik hou van consequentie), Pelle schiet strak binnen en het staat zomaar 1-2.

De diesel van Zuidlaren kwam, na een bakkie thee gedurende de rust, de tweede helft op gang. Uit angst dat de inkt opraakt, zal ik proberen het relatief kort te houden. Vijf minuten na rust ontvangt onze aanvoerder de bal op randje zestien via Huib, een prachtige actie van Pelle welke hem vervolgens door de benen van de keeper schiet. Vanaf de aftrap toch nog even een noemenswaardig kelderklasse momentje aan de kant van de mannen uit Mussel: een bal terug op de centrale verdediger, welke er onder door duikt, met als gevolg dat de keeper hem hoog op de back speelt, deze kopt hem in de voeten van onze aanvaller met een lang verwachte goal van Frank.

Iets later een corner voor Zuidlaren, welke zeer ongelukkig voor de tegenpartij via de keeper achter de lijn belandt, ondertussen staat het 5-1. Later in de wedstrijd een drakenpoeier van afstand op naam van Gijs Elsinga keihard in de goal, deze inzet werd onmiddellijk beloond met een ‘publiekswissel’.

De laatste treffer op de zonnige zaterdagmiddag komt op naam te staan van Daniel. Een strafschop welke hij zelf op eist, en net als onze aanvoerder het eerder op de dag had voorgedaan, strak in de hoek schiet. Daniel, wie één van de nieuwe aanwinsten van Zaterdag 3 is dit jaar. In zijn jeugd ergens in de buurt van Zwolle naar eigen zeggen op ‘hoog niveau’ gevoetbald (naar het luidt zelfs even PEC Zwolle..), en juist nu na een stop van maar liefst zes jaar, als vriendje van de zus van Maurits bij ons is binnengekomen. Nogmaals mijn excuus, ik dwaal alweer af, over de zus van Maurits kan ik beter niks meer zeggen..

Een andere aanwinst van het derde is Stefan. In mijn jeugd bij de voetbalclub in Zuidlaren heb ik jaren lang van hem mogen genieten, en tot ons grote genoegen speelt ook hij na een pauze weer bij een deel van ons in het team. Echter was hij vandaag de grensrechter. De vlag zou overbodig zijn geweest, met zijn wilde rode manen naar links of rechts schudden zou opvallend genoeg zijn, maar goed. Een dankwoord is op zijn plaats: Stefan, ook jij bedankt jongen!

Volgende week speelt FC Zuidlaren 3 op zaterdag thuis tegen ST: Veelerenveen/Westerwolde 2. Om 15:00 uur wordt afgetrapt, waarbij wij dan, net als de rest van het komende seizoen, ons stinkende best gaan doen om te bereiken wat ons vorig jaar net niet gelukt is: het kampioenschap. Het voetbaljaar is wellicht nog te jong en het nieuwe systeem nog niet volledig ontwikkeld en ingeburgerd, maar ik geloof dat wie zaait, zal oogsten.

Nog even een opmerking voor de oplettende lezer. Het kan zijn dat in dit wedstrijdverslag wat doelpunten missen, echter: ik haat het om ego’s te strelen. Aan wie baalt dat hij in de voetbal.nl app als staf genoteerd staat met als gevolg dat hij niet op zichzelf als man-of-the-match kan stemmen, besteedt ik deze week geen aandacht. Wouter, volgende keer beter!

Door Remco Spanhoff

Doelpuntenverloop

1-0 SV Mussel ‘15
1-1 Steffan Boetje ‘26
1-2 Pelle Duiven ‘40
1-3 Pelle Duiven ‘50
1-4 Frank van Tongeren ‘51
1-5 E.D. SV Mussel ‘60
1-6 Wouter Groenewold ‘68
1-7 Wouter Groenewold ‘70
1-8 Gijs Elsinga ‘74
1-9 Wouter Groenewold ‘76
1-10 Daniel de Jong ‘88

by FC Zuidlaren (RtV)