Een nieuw initiatief binnen het derde elftal: vertrekken vanaf sponsor en café De Vliegh. Ik stap in de auto en scheur die kant op. Net op tijd, geen parkeerplek: alarmlichten aan, inladen, instappen en gas d’r op!
De strijd van vandaag speelt zich af tegen Hondsrug-genoot Borger. In colonne over de Hunebed Highway richting het epicentrum van de graftombes der voorvaderen. Op ons gemak karren we door het Hunebed-dorp heen, rechtsaf over een lange ogenschijnlijk nergens brengende weg bereiken we het sportpark. Prachtig. Een oase van rust en vredigheid. Schone kleedkamers, strakke velden omringd door bebossing en (bleek later..) goede gehaktballen. Wat doet dit in de kelderklasse?
Ik voelde dat de dag van vandaag, geen gewone was. Vandaag was anders. In de kleedkamer haalt Gijs Elsinga zijn Marshall box tevoorschijn, maar ik ben sneller. Voordat hij kon verbinden met de Bluetooth en muziek vervangend gebonk en andere techno-rommel door de speakers kan beuken, heb ik mijn telefoon er al aan geslingerd.
De vloek heerste nog steeds: constant een 1-0 achterstand en daarom ook nooit de 0. Naar mijn inzicht moest het laatste redmiddel worden ingezet. Wie anders dan iemand met de Goddelijke schoonheid van Freya kon met bovennatuurlijke krachten het tij keren? Juist: ik ga naar Spotify, volume omhoog en klik er op: Madonna – Like a Prayer. Het halve team schreeuwt luid mee, de andere helft schaamt zich dood. Ik wil nu alvast mijn excuses maken, ik geloofde er in dat Madonna een eind kon maken aan de vloek, maar dit bracht één groot nadeel met zich mee: gedurende de gehele wedstrijd waren er momenten dat ik ‘Like a Prayer’ niet uit mijn hoofd kreeg en ik regelmatig de stem van Madonna door mijn hoofd hoorde gaan. Sorry.
Een minuut stilte voor een groot verlies van Borger. Namens mij, ons team en de gehele voetbalclub alle sterkte en kracht toegewenst! Vervolgens trappen we af en één ding valt onmiddellijk op: het kleurige petje van de keeper.
‘Life is a mystery’
FC Zuidlaren 3 begint ijzersterk aan de wedstrijd, het staat defensief fantastisch en ook in balbezit was het bij vlagen: prima. En dan een speciaal dankwoord naar Madonna, zij bracht ons dit memorabele moment: een corner, ik spring metershoog de lucht in maar mis.
‘Feels like flying’
Lex ‘Skipper’ Tammens werkt af en vanuit de rebound is het helaas niemand meer dan Wouter ‘Papa’ Groenewold die de bal nog weet binnen te tikken. De vloek is opgeheven, maar nu wekenlang de kapsones van Wouter.
‘Heaven help me’
Borger lukte het niet in om onder onze druk uit te voetballen, maar was lekker fel in de duels. Dit resulteerde zo nu en dan in een trap hier en daar. Zelfs ik werd niet gespaard en ging bij een stevige sliding mooi onderuit.
‘Oh God I think I’m falling’
In een situatie als deze is het een kwestie van je kop erbij houden, de rust bewaren en je aan je eigen spel vast houden. De jeugdige spelers binnen het elftal konden dit prima, maar het schijnt dat dit na vele jaren voetbalervaring een stuk lastiger is. Wouter liet zich gedurende de eerste helft behoorlijk mee slepen in het spel van de tegenstander en wist zijn mond niet te houden.
‘You’re in control just like a child’
Kom op jongen, kop omhoog! Na de rust gaf Mike aan dat er gewisseld zou worden, en riep vanzelfsprekend mijn naam.
‘I hear you call my name’
Rustig loop ik het veld af, rechtstreeks richting de bank en neem plaats.
‘And it feels like home’
Zuidlaren heeft nog steeds een 0-1 voorsprong en speelt een zeer zakelijke tweede helft. Het is wachten op de tweede helft, en tot verbazing van ons allen is het Lex ‘Skipper’ Tammens die nogmaals doet wat hem bij het eerste elftal nooit lukte: scoren. Van een metertje of twintig afstand neemt hij de bal op de slof, raakt hem goed en schiet hem keihard in de bovenhoek.
‘Now I’m dancing’
Maar hoe kan het, dat Borger het niet lukte om datgene te doen wat ons twee keer lukte? Tot de dag van vandaag lukte het ons nooit om de nul te houden, tot vandaag. Het was Lukas ‘Het Hunebed’ Mennega die op de plek waar onze Germaanse beschaving ooit startte een steengoede wedstrijd speelde.
‘In the midnight hour I can feel your power’
Niet één rots in de branding, maar als een gehele opstapeling in de vorm van een Hunebed was hij de man die elke diepe bal onderschepte en vervolgens weer rust bracht. Een norse barbaar in de verdediging, nu de baardgroei nog.
Stel dat Lukas ‘Het Hunebed’ gepasseerd was, dan was daar Kevin ‘Het Neefje van’ van Leeuwen. Joren ‘Rooin’ te Velde ontbrak vandaag, daarom stond Kevin, welke voorheen keeper was, in de goal. Hij had niet bizar veel te doen, hoefde geen uit-zijn-goal-kom-actie à la Te Velde uit te voeren, maar pakte toch de nodige balletjes. En, dankzij hem de nul! Een hoog balletje wordt van afstand recht op hem afgeschoten. Kevin vangt de bal, en klemt hem eenvoudig tegen zijn borst aan. Bij Joren had je nooit geweten hoe dit was afgelopen..
De scheidsrechter fluit af en het is gebeurd. De vloek is opgeheven en het derde elftal van Zuidlaren heeft niet eens een tegendoelpunt om de oren gekregen. Een knappe 0-2 overwinning, concurrent VVS verliest en Regina van Borger wordt hartelijk bedankt voor de foto’s!
Toch wil ik even terugkomen op een moment voor de wedstrijd. Vincent ‘De Schreeuw’ Kabel loopt de kantine van Borger in en ziet een paar leuke Drentse dames achter de bar staan. Hem wordt gevraagd of ons elftal vrijgezelle jongens bezit en hij schudt hevig ja. Na de wedstrijd sluiten doorgaans Lex, Vincent en ik de kleedkamer af. Rustig douchen en omkleden, dom lullen maar vooral geen tempo maken. Vandaag was ook dit anders. Kabel trekt op hoog tempo zijn voetbaltenue uit, springt onder de douche, kleed zich aan en sprint richting de kantine niet wetend hoe snel hij een gehaktbal moet halen. Kabel, ik hoop dat het je gelukt is!
Madonna, ik hou van je! Dank voor deze verandering, ik ben bang dat ‘Like a prayer’ vaker gedraaid zal worden.. Mike en George, ook jullie bedankt! Met dit trainers- en coachwerk staan we vanaf vandaag officieel bovenaan.
‘Just like a prayer, I’ll take you there’
Nog één wedstrijd voor de winterstop te gaan, bij winst nog steeds als koploper genietend tot in ieder geval februari aan toe. Wellicht dat dit jaar lukt, wat vorig jaar net niet lukte..
‘It’s like a dream to me..’
Door Remco Spanhoff
0-1 Wouter Groenewold
0-2 Lex Tammens
