Na een moeizame doch leerzame beker periode, ging de reis met volle moed en een nieuw spelsysteem op zak richting het Zuidoosten van de provincie Groningen. Weg met de onterechte verwachtingen, de openingswedstrijd van het seizoen tegen SV Mussel 2 werd niet gespeeld op een onlangs van de koeien geruimd knollenveld ergens op een verlaten en gedateerd sportpark. Zaterdag 3 betrad een keurig nette voetbalvereniging met een voor kelderklasse begrippen toch een zeer degelijke grasmat inbegrepen. Een tribune, gehaktballen en ijskoud gerstenat allen ter plaatse, maar voor het 3e elftal van de zaterdag ontbrak er toch nog iets…
Mijn oprechte excuus voor het uitstapje tussendoor. Deze zelfde ochtend stond ik te coachen bij de 13-1 (voorheen D1). Een lastig potje tegen GVAV op de planning, welke naar onze mening gewonnen zou worden wanneer de Zuidlaarder talenten agressief en betrokken zouden zijn tijdens het spel. Mijn compagnon-trainer/coach bij de 13-1 gaf exact vanwege die reden vlak voor de wedstrijd een beknopte doch effectieve speech over juist deze agressiviteit en betrokkenheid. Resultaat: hoge druk, vechten voor elkaar en met elkaar, alles geven en een nette 2-1 overwinning.
Het was wanneer ik de kleedkamer op dat rustgevende sportcomplex van SV Mussel binnen trad, dat ik terug moest denken aan de noodzakelijke agressiviteit en betrokkenheid binnen het spelletje genaamd voetbal. Ik zag teamgenoten duwend, trekkend en stoeiend in de buurt van het toilet. Vanwege het gebrek aan de ruggengraat op de avond tevoren, moest deze nu door velen verlengd worden. Tja, agressief en betrokken zei je toch?.. De winnaar van de drukpartij die als eerste het kleinste kamer te binnen mocht, kwam snel tot de conclusie dat juist het toiletpapier ontbrak. Een groot probleem zo vlak voor de wedstrijd. Vincent kwam dit keer al schreeuwend met de verlossende woorden: ‘Ik heb nog wel een rolletje achter in de auto liggen!’. U mag raden waarom, maar goed. Kabel, bedankt jongen!
En door naar de wedstrijd zelve. Vandaag niet onze ongeremde buschauffeur in de goal, maar één van de limoncello boeren uit Zuidlaren onder de lat. Maurits iets minder scherp en fel tijdens het uitkomen, maar gelukkig kan hij wél een bal vangen en klem hebben. Met trots en tevredenheid kan ik u alvast zeggen, hij heeft bijna foutloos gekeept.
Zuidlaren deed haar uiterste best om in het begin van de wedstrijd het initiatief te nemen, echter was de inzet van ons uit matig en de openingsfase niet zeer interessant. Na een kwartier dan toch het moment dat de bal tegen de hand van Lukas ‘altijd-met-scheidsrechters-in-discussie’ Mennega werd aangeschoten. Bal op de stip en een doelpunt voor de thuisploeg als gevolg. Een klassieke trap van Huib over het vangnet tussen door, maar tien minuten na de tegengoal dan toch de aansluitingstreffer van Steffan. Lukas maakte zijn eigen fout goed met een fantastische dieptepass en ook de afronding van onze rappe voorhoedespeler gaf mij weer een déjà vu moment.
Al dromend in het veld dacht ik terug aan de tijd in de C-jeugd. Exact een gelijke dieptepass op Steffan waarbij hij 1 op 1 met de keeper werd gezet, resulteerde in een situatie waarbij de rest van het team al terug strompelde richting eigen helft.Een heel seizoen ging op dezelfde voet door. Ongetwijfeld, altijd een doelpunt. Gevoelens van nostalgie kwamen bij mij naar boven wanneer ik hem nu weer op acrobatische wijze een balletje uit de lucht over de keeper heen zag spelen, om de doelverdediger heen liep en hem voor de zekerheid nog even in het net knalde. Vlak voor rust een gelijke situatie met de onze in het strafschopgebied van Mussel. De scheidsrechter wees nogmaals naar de stip (ik hou van consequentie), Pelle schiet strak binnen en het staat zomaar 1-2.
De diesel van Zuidlaren kwam, na een bakkie thee gedurende de rust, de tweede helft op gang. Uit angst dat de inkt opraakt, zal ik proberen het relatief kort te houden. Vijf minuten na rust ontvangt onze aanvoerder de bal op randje zestien via Huib, een prachtige actie van Pelle welke hem vervolgens door de benen van de keeper schiet. Vanaf de aftrap toch nog even een noemenswaardig kelderklasse momentje aan de kant van de mannen uit Mussel: een bal terug op de centrale verdediger, welke er onder door duikt, met als gevolg dat de keeper hem hoog op de back speelt, deze kopt hem in de voeten van onze aanvaller met een lang verwachte goal van Frank.
Iets later een corner voor Zuidlaren, welke zeer ongelukkig voor de tegenpartij via de keeper achter de lijn belandt, ondertussen staat het 5-1. Later in de wedstrijd een drakenpoeier van afstand op naam van Gijs Elsinga keihard in de goal, deze inzet werd onmiddellijk beloond met een ‘publiekswissel’.
De laatste treffer op de zonnige zaterdagmiddag komt op naam te staan van Daniel. Een strafschop welke hij zelf op eist, en net als onze aanvoerder het eerder op de dag had voorgedaan, strak in de hoek schiet. Daniel, wie één van de nieuwe aanwinsten van Zaterdag 3 is dit jaar. In zijn jeugd ergens in de buurt van Zwolle naar eigen zeggen op ‘hoog niveau’ gevoetbald (naar het luidt zelfs even PEC Zwolle..), en juist nu na een stop van maar liefst zes jaar, als vriendje van de zus van Maurits bij ons is binnengekomen. Nogmaals mijn excuus, ik dwaal alweer af, over de zus van Maurits kan ik beter niks meer zeggen..
Een andere aanwinst van het derde is Stefan. In mijn jeugd bij de voetbalclub in Zuidlaren heb ik jaren lang van hem mogen genieten, en tot ons grote genoegen speelt ook hij na een pauze weer bij een deel van ons in het team. Echter was hij vandaag de grensrechter. De vlag zou overbodig zijn geweest, met zijn wilde rode manen naar links of rechts schudden zou opvallend genoeg zijn, maar goed. Een dankwoord is op zijn plaats: Stefan, ook jij bedankt jongen!
Volgende week speelt FC Zuidlaren 3 op zaterdag thuis tegen ST: Veelerenveen/Westerwolde 2. Om 15:00 uur wordt afgetrapt, waarbij wij dan, net als de rest van het komende seizoen, ons stinkende best gaan doen om te bereiken wat ons vorig jaar net niet gelukt is: het kampioenschap. Het voetbaljaar is wellicht nog te jong en het nieuwe systeem nog niet volledig ontwikkeld en ingeburgerd, maar ik geloof dat wie zaait, zal oogsten.
Nog even een opmerking voor de oplettende lezer. Het kan zijn dat in dit wedstrijdverslag wat doelpunten missen, echter: ik haat het om ego’s te strelen. Aan wie baalt dat hij in de voetbal.nl app als staf genoteerd staat met als gevolg dat hij niet op zichzelf als man-of-the-match kan stemmen, besteedt ik deze week geen aandacht. Wouter, volgende keer beter!
Door Remco Spanhoff
Doelpuntenverloop
1-0 SV Mussel ‘15
1-1 Steffan Boetje ‘26
1-2 Pelle Duiven ‘40
1-3 Pelle Duiven ‘50
1-4 Frank van Tongeren ‘51
1-5 E.D. SV Mussel ‘60
1-6 Wouter Groenewold ‘68
1-7 Wouter Groenewold ‘70
1-8 Gijs Elsinga ‘74
1-9 Wouter Groenewold ‘76
1-10 Daniel de Jong ‘88
