Rondom de Zuidlaardermarkt-festiviteiten gunde clublegende, elftalvedette en vader Wouter mij een weekendje vrij. Waarvoor dank. Naar u mijn oprechte excuus voor deze lectuur, het is nu weer tijd voor literaire teksten. Na de blamage van het elftal en de interim-verslaggever van vorige week resulterend in die verloren wedstrijd, had Mike ons een verplichte training op de dinsdag beloofd. Het was zondagmiddag en een officieuze teambespreking vond plaats bij het Puntje toen de trainer met dubbele tong en een wazige blik de verlossende woorden: ‘De training van dinsdag is afgelast, wegens te lage opkomst. Ook van de trainer zelf….’ sprak.

Pas op de donderdag werden na veel bier (echt heel veel…), Zuidlaarderbollen en ditmaal geen aankopen van pony’s de voetbalschoenen weer te voorschijn gehaald. Tot grote tevredenheid van de trainer werd er ontzettend fel en scherp getraind. Lukas ‘Altijd met scheidsrechters in discussie’ Mennega was tijdens de afwerkoefening volgens hem zelf helemaal dé man. Na drie rollertjes achter Joren te hebben gekregen maakt hij zichzelf groot, loopt breed en schreeuwt herhaaldelijk naar Mike: ‘Trainer, zet mij spitta dan!’. Voor de oudere lezers onder u, ‘spitta’ is stoerejongenstaal voor ‘spits’.

De vrijdagavond blijft spannend. Fitheid is cruciaal op zaterdag voor het derde, absoluut met een wedstrijd tegen grootmacht WVV 2 op de planning. Wie weet zich te gedragen en wie niet op de avond voorafgaand? Ik houd u niet langer in spanning en verklap alvast: dit was hét weekend van Frank ‘Bokito’ van Tongeren.

Deze uitzonderlijk breed gebouwde en volledige behaarde losgeslagen gorilla speelt al sinds het begin der elftaltijden bij ons en is (in ieder geval voor mij) een zeer gewaardeerde kracht. Met de nadruk op kracht. Eén probleem, voor Bokito stond er vrijdags een feestje op de planning. Resultaat: begin van de ochtend loopt Frank ‘Bokito’ van Tongeren al schommelend richting zijn nest. De stad vind hij maar niks. Frank is blij wanneer hij bij zíjn Jungle (wij noemen het gewoon Noorderplantsoen) aankomt en hier nog een paar boompjes mee kan pakken. Aan de rand van dit ‘oerwoud’ belandt Bokito in zijn nest, sluit zijn ogen en valt niet wetend wat de volgende dag hem te wachten staat luid snurkend in slaap.

De volgende dag lunchen we gezamenlijk met het derde. Stuk voor stuk komen de spelers een minuut of vijf te laat binnen druppelen. Soep en brood gaan er bij iedereen prima in. Bij iedereen? Nee… Frank ‘Bokito’ van Tongeren ontbreekt. Te laat voor de lunch verschijnt Frank dan toch, met de mededeling slechts anderhalfuur geslapen te hebben. An-der-half uur!? Ik ben blij dat hij ’s ochtends in ieder geval een tros bananen naar binnen had gewerkt.

De wedstrijd start, ik sta in de basis en we starten geweldig. WVV blijkt niet de doorsnee Kelderklasser en is met een aantal oud spelers van het eerste een geduchte tegenstander. Goed, alweer komen we binnen vijf minuten op 0-1 achterstand, maar dit zien we inmiddels als gewoonte en routine. Nog geen twee minuten later schiet sterspeler en beatproducer Pelle Duiven de bal al rollend van afstand binnen.

Voor de wedstrijd stond ik te pissen naast de keeper van WVV. Deze doelverdediger bleek een sympathieke en spontane gozer en vertelde vol enthousiasme de vorige avond met een aantal teamgenoten naar Martin Garrix te zijn geweest. Mooi dat het mooi was, maar dit was te zien.

Bij dit pisballetje van Pelle maaide hij volledig over de bal heen waardoor de gelijkmaker een feit was. Niet veel later een dieptebal van WVV waar onze (inmiddels bij u bekende) doelverdediger tot onze verbazing twijfelde bij zijn uitkomactie. Doelpunt voor WVV: 1-2. Als elftal blijven wij heerlijk vasthouden aan het systeem en spelen bij vlagen: geweldig. Het is niet verassend dat de gelijkmaker nogmaals valt. Een vrije trap, de keeper van WVV zat weer mis en onze spits staat op scherp en tikt binnen. Onze spits? Juist, Frank ‘Bokito’ van Tongeren. Ondanks slechts anderhalf uur geslapen te hebben steekt hij gefocust zijn been uit en schiet binnen.

In de rust wordt ik er tot mijn eigen lichtelijke ontevredenheid (ik zeg niet dat het onterecht was..) er uit gehaald en belandt op de bank. Zonder mij, hoe moeilijk ook, moest het elftal op zoek naar de winnende goal. Een kwartier na rust een te kort terugspeelballetje vanuit de defensie van Winschoten waar onze aanvaller tussen weet te komen met een sliding en de bal achter het net te krijgen. Het zou toch niet alweer..? Jawel! Wonderlijk genoeg was het ons eigen oermens die alweer gretig op zo’n moment stond te wachten, en met succes. Frank, je bent een topper!

De frustraties bij Winschoten namen toe en de wedstrijd ontwikkelde zich tot een behoorlijke schoppartij. De oudere speler binnen ons team had hier wat moeite mee, met als gevolg dat ik hem mocht gaan vervangen. Echter kwam ik niet op zijn positie (10) in het veld, maar mocht ik doorlopen naar achteren en werd Lukas doorgeschoven naar voren. Deze zelfbenoemde ‘spitta’ had zoals ik zei redelijk gepresteerd op training en die inzet werd dan nu beloond. Ik zal de notities van Twan citeren:

‘Lukas wint de bal wanneer de keeper lang geeft, Lukas probeert weer van een afstand op goal te schieten, de bal gaat dik vijf meter naast (zoals gewoonlijk). ‘

‘Lukas krijgt de bal, kapt prachtig zijn mannetje uit, hij schiet! Maar het is een rollertje en hij rolt naast…’

‘Lukas krijgt alweer de bal op de zestien, hij probeert een volley maar mist de bal volledig. Wat een talent…’

Tja Lukas jongen, blijf maar lekker achterin hè…

Ondanks dat de wedstrijd dus wat meer agressie op zich nam, wisten wij deze keurig uit te voetballen. Ram de bal naar voren! Vrouwen en kinderen eerst! Eindstand: 3-2. Wat voelt deze overwinning lekker! Grotendeels goed spel, inzet en een steeds fijner geslepen systeem. Volgende week spelen we uit in Oostwold tegen de tot dusver ongeslagen koploper. Een daadwerkelijke krachtmeting zodat we kunnen zien waar we echt staan..

In tegenstelling tot vele voorgaande wedstrijden wist Wouter deze week het net niet te bereiken. Vol jaloezie ten opzichte van de prestaties van Frank die met nog geen twee uur slaap de man van de dag was, trekt onze vedette maar een biertje open. Eind van de avond: met moeite stapt Wouter op de fiets, denkt aan zijn bed en aan Bokito en hoopt volgende week dan toch weer wél belangrijk te zijn. Fietsen gaat moeizaam, zingen gaat wel. Over de gehele lengte van de Stationsweg galmt de tekst: ‘De meeeeste drooomen zijn bedrog! Maar als ik anderhalf uur slaap dan scoor ik nog….’ Wouter succes, het is je gegund!

 

Door Remco Spanhoff

 
0-1 WVV
1-1 Pelle Duiven
1-2 WVV
2-2 Frank van Tongeren
3-2 Frank van Tongeren