Na een intensieve voorbereidingsfase waarbij trainingen afgetrapt werden met bijna militaire conditie- en krachtoefeningen (welke de trainer ontkende omdat het toch echt met bal was..) voelde merendeel van het elftal de spieren gepijnigd en getraind. De trainer keek zijn metgezel lief aan, en tot ons grote geluk wist zij hier wel raad mee.
Afgelopen seizoen wist Zaterdag 3 het kampioenschap net niet binnen te slepen, en logischerwijs was de titel en vanzelfsprekend het bijbehorende feest dit voetbaljaar nogmaals de doelstelling. Om het hoogste resultaat te behalen moesten er dan toch wat zaken veranderen: te beginnen met een iets andere inrichting van de vrijdagavond.
Miriam van Mindfulness & Yoga Zuidlaren had de matjes voor ons klaargelegd op het B veld van FC Zuidlaren. In tegenstelling tot de schoenen, bleven de yogapants wel uit en werden deze vervangen door de trainingspakken die wij als elftal met trots en tevredenheid dragen.
Volgens Miriam hebben wij als voetballers vaak te maken met korte spieren, welke ditmaal dan toch even lekker opgerekt mocht worden. Waar de yogasessie wat lacherig begon, werd het derde elftal steeds fanatieker en duurde het niet lang voordat Miriam ons in volle controle en rust de rek- en strekoefeningen uit liet voeren.
Maar hadden dan echt alle spelers de lenigheid en capaciteiten om het lichaam in deze poses te brengen? Nee. De rossige rots in de branding welke met fluorescerend shirt normaal onder de lat staat had de grootste moeite. En ook nu lag hij op de plek waar hij zo vaak lag na dollemans en/of geniale uit-zijn-goal-kom manoeuvres met pijn en moeite overeind krabbelde. Zijn inzet werd geprezen want al zuchtend, steunend, puffend en kreunend deed ook de keeper zijn uiterste best.
De algemene opinie luidde dat de benen leniger en prettiger bewogen, maar ons voormalig hockeyster en huidige voorhoedespeler vond het toch vooral ook echt wel dorstig. Exact deze jongeman zou zich op een voor hem ‘normale’ vrijdagavond zich op dit moment uitgebreid voorbereiden op het nachtleven van Groningen en had nu de grootste moeite om zijn mond niet volledig uit te laten drogen.
Gelukkig wist ook deze keer Miriam met de oplossing te komen en zag ons aan als uitermate geschikte proefpersonen voor deze bijzondere vorm van yoga: bieryoga. De blikjes werden uitgedeeld en in handen genomen, scherper en meer gefocust dan ooit wachtten wij nu op het volgende commando. Breng het biertje omhoog, zak door de kniën en neem een slok. Strek je rechterbeen naar achter, buig voorover en neem een slok. Dit vorderde tot de blikjes leeg waren en met een proost en bedankt richting Miriam werd deze leuke maar vooral zeer leerzame activiteit afgesloten.
De schoenen werden aangetrokken, de fietsen werden opgeraapt en de reis zette zich voort richting het 3e (h)elftalkantoor ‘De Vliegh’. In café De Vliegh werd nog even (al dan niet geheel tactisch) na besproken tot grote vreugd van dezelfde eerder genoemde aanvaller. Relatief vroeg werd deze gezellige avond op tijd afgesloten, want de volgende dag ontvangen wij met volledige fitheid en opgerekte spieren regiogenoot Glimmen 2.
En dan vraagt menig mens zich af hoe het met de keeper is afgelopen. Nou en wel, deze zwoer naarmate de bespreking vorderde en vochtiger werd, op zaterdag dan nu echt de nul te gaan houden…
Door Remco Spanhoff
